Yapım eki

Vikipedi, özgür ansiklopedi

Örnekler
gez+in+ti don+dur+ma

Yapım eki, isim ya da fiil kök veya gövdelerine eklenerek onlardan yeni isimler ya da fiiller türeten ektir. Ayrıca yapım ekleri tema dışına çıkmadan yeni bir kelime oluşturur. Onu çekim ekinden ayıran özelliği budur. Yapım ekleri eklendiği sözcüğün anlamını ya da türünü de değiştirir ve -bazı istisnalar dışında- her zaman çekim eklerinden önce gelir. Yapım eki almış bir sözcüğe türemiş sözcük denir. Yalın hâldeki türemiş sözcükler gövde olarak da bilinir.

İsimden isim yapan ekler[değiştir | kaynağı değiştir]

İsim soylu sözcüklerden yeni bir isim soylu sözcük yapan eklerdir. Yeni oluşturulan sözcük genellikle eskisi ile yakın anlam ilişkisine sahiptir.

el:^[1] söz-el, güz-el (göz kökünden)
siz: su—suz, para—sız, ev—siz
ci: göz—cü, sanat—çı, yol—cu, simit—çi
sı: çocuk—su, ipek—si
ce: Türk—çe, İngiliz—ce, Alman-ca (Eşitlik hâl eki -ce ile karıştırılmamalıdır.)
daş: karın-daş > kardeş, çağ-daş, arka-daş, yol-daş, meslek-taş
inci: üç-üncü, beş-inci
lik: şeker-lik, kömür-lük, göz-lük, kulak-lık, dost-luk
li: köy—lü , para—lı , ağaç—lı, Ankara-lı, ev-li
da/de^[2] göz-de, söz-de

er: üç-er, beş-er
ki: yarın-ki, dün-kü
msi: ekşi-msi, acı-msı, meyve-msi
cil: ev-cil, et—çil, ben—cil, insan—cıl
şın/cın: sarı—şın, yal-çın (yalt=sert), hır-çın (hır=kavga)
sal: kum—sal
ıt: yaş—ıt
ceğiz: kız—cağız, çocuk—cağız
cik: tepe-cik, azı-cık, küçü—cük
ti: esin-ti, hırıl—tı, cıvıl—tı
z: yalın-z, iki-z

İsimden fiil yapan ekler[değiştir | kaynağı değiştir]

İsim soylu sözcüklerden fiil yapan eklerdir.^[3]

-la-,-le-: su-la, uğur-la, rahat-la, diş-le, iş-le, özet-le
-al-,-el-: çoğ-al, az-al, dar-al, kör-el, düz-el
-l-: doğru-l, sivri-l, eksi-l, ince-l
-a-, -e-: kan-a, yaş-a, boş-a, tür-e, ben(i)z-e
-ı-,-i-,-u-,-ü-: Bu ek, eski Türk yazı dillerinde kullanılan ve bugün bazı sözcüklerde donuklaşmış olarak bulunan bir ektir. uz-u-n, sak-ı-n, şak-ı
-ar-,-er-: yaş-ar, mor-ar, kara-ar, sar(ı)-ar, yeş(il)-er
-da-,-de-: fısıl-da, horul-da, gürül-de, hışıl-da, höpür-de

-t-: yön-(e)t, göz-(e)t
-k-: gec-ik, bir-ik, göz-ük
-msa-,-mse-: az-(ı)msa, ben-(i)mse,küçü(k)-mse, öz-(ü)mse
-kır-,-kir-,-kur-,-kür-: fış—kır, hay—kır, çem-kir, tü-kür, süm-kür
-lan-,-len-: yaş-lan, ev-len, ses-len
-laş-,-leş-: güzel-leş, iyi-leş, yoğun-laş, katı-laş, sıvı-laş
-sa-,-se-,-sı-,-si-,-su-,-sü-: su-sa, garip-se, önem-se, yad-sı,

Fiilden isim yapan ekler[değiştir | kaynağı değiştir]

Fiil kök veya gövdelerine gelerek isim, sıfat gibi isim soylu sözcükler veya fiilimsiler oluşturan eklerdir:

ce: düşün—ce, eğlen—ce
ecek: giy-ecek, yak-acak, aç—acak, iç-ecek
ak: yat—ak, kaç—ak, dur—ak
aç: kaldır—aç, say—aç, ayır—aç
ge: böl—ge, bil—ge, süpür—ge
gi: sev—gi, çal—gı, as—kı, sil-gi, iç-ki
giç: bil—giç, dal—gıç, başlan—gıç
gin/kin: yor—gun, bil—gin, bez—gin, bit—kin, bas-kın, yay-gın
i: yaz—ı, öl—ü, yap—ı, çat—ı, kok—u, doğ—u
ici: yap—ıcı, gör—ücü, al—ıcı, sat—ıcı
ik: kes—ik, aç—ık, göç—ük
im: say—ım, seç—im, öl—üm, ölç—üm
in: yığ—ın, ak—ın, tüt—ün, ek—in

inç: gül—ünç, sev—inç
geç: yüz—geç, utan—gaç
inti: kes—inti, çık—ıntı, dök—üntü
ir: gel—ir, ok—ur
er: gid-er, yaz-ar,
iş: otur—uş, yürü—y-üş
it: geç—it, yak—ıt, ölç—üt
kan: çalış—kan, üret-ken, unut—kan, kay—gan
ma: konuş-ma, dondur-ma (olumsuzluk eki -ma ile karıştırılmamalıdır.)
mek:^[4] ye-mek, çak-mak, git-mek, duy-mak (bkz. mastar)
maç: bula-maç, yırt-maç
mbaç: dola-mbaç, sakla-mbaç
ti: belir—ti, kızar—tı

Fiilden fiil yapan ekler[değiştir | kaynağı değiştir]

Bir fiilden yeni bir fiil yapan eklerdir.

dir: bil-dir, gül-dür, yap-tır, koş-tur
ele: kov-ala, silk-ele
er: gid-er, çık-ar
imse: duy-umsa, gül-ümse, an-ımsa
in: gez-in, gör-ün, sev-in, taşı-n

r: kaç-ır, bat-ır, iç-ir, şaş-ır
ş: gör-üş, uç-uş, gül-üş (Mastarlarla karıştırılmamalıdır.)
t: uza-t, sap-ıt, kork-ut, üşü-t
il: sev-il, kır-ıl, sat-ıl

Bu şekilde üretilen yeni fiiller genellikle ilk fiille anlam bakımından yakından ilişkilidir:

görmek > görünmek, kovmak > kovalamak

Ancak bazı durumlarda orijinal fiilden oldukça farklı anlamlarda olabilirler:

sevmek > sevinmek

Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]

^ Türkçedeki Eklerin Kökeni 29 Ekim 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Prof. Dr. Vecihe Hatiboğlu. Çukurova Üniversitesi
^ Yapım Eki Gibi Kullanılan Bulunma Durumu Eki Prof. Dr. Hamza Zülfikar
^ Günay Karaağaç, Türkçenin Dil Bilgisi
^ Yapım ekleri 18 Ocak 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Türkçeciler.com.

Türkçe dilbilgisi

Fonetik

Sesler	ünlü • ünsüz
Ses uyumları	büyük ünlü uyumu • küçük ünlü uyumu
Ses olayları	hece kaynaşması • kaynaştırma ünsüzü • koruyucu ünsüz • pekiştirme • ses türemesi • ulama • ünlü düşmesi • ünsüz düşmesi • ünsüz benzeşmesi • ünsüz sertleşmesi • ünsüz yumuşaması • ünlü daralması • göçüşme • ünsüz değişmesi

Kök ve ekler

Yapım ekleri	isimden isim yapan ekler • isimden fiil yapan ekler • fiilden fiil yapan ekler • fiilden isim yapan ekler
Çekim ekleri	haber (bildirme) kip ekleri • dilek kip ekleri • ek-fiiller • hâl (durum) ekleri • çoğul ekleri • eşitlik eki • vasıta eki • bildirme eki • ilgi ekleri • ilgi zamiri • iyelik ekleri • koşaç • olumsuzluk eki • şahıs ekleri • soru eki

Kelime bilgisi

Kelime türleri

isim soylu	isim (ad) • sıfat (ön ad) • zarf (belirteç) • zamir (adıl) • bağlaç • edat (ilgeç) • ünlem
fiil soylu	fiil (eylem) • fiilimsi (eylemsi) [isim-fiil (mastar) • sıfat-fiil (ortaç) • zarf-fiil (ulaç)]