Nikita Mihalkov
| Nikita Mihalkov | |
|---|---|
 | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum |
21 Ekim 1945 Moskova, Sovyetler Birliği |
| Alanı | Aktör ve film yönetmeni |
Nikita Sergeyeviç Mihalkov (Rusça: Никита Сергеевич Михалков; d. 21 Ekim 1945), Rus oyuncu ve film yapımcısıdır.[1]
Kariyeri[değiştir | kaynağı değiştir]
Genç yaşta sinema oyuncusu olarak ünlendikten ve sinema öğrenimi gördükten sonra Düşmanlar Arasındaki Dost Dostlar Arasındaki Düşman (Свой среди чужих, чужой среди своих, 1974) devrim yılları sırasında, bir trenin soyulmasına yardımcı olmakla suçlanan bir Kızılordu görevlisini,[2] Aşk Kölesi (Раба любви, 1976) geçimsiz bir sessiz sinema oyuncusunun (Elena Solovey) devrim yıllarındaki serüvenini,[3] Mekanik Bir Piyano için Bitmemiş Parça (Неоконченная пьеса для механического пианино, 1977) yaşamın anlamını,[3] Aleksandr Volodin'in oyunundan uyarlanan Beş Akşam (Пять вечеров, 1978) vaktiyle birbirlerini sevmiş olan bir kadınla bir erkeğin beş akşamını,[4] Oblomov'un Yaşamından Birkaç Gün (Несколько дней из жизни И. И. Обломова, 1979) elinden hiçbir şey gelmeyen bir adamın hikayesini,[4] Tanıksız (Без свидетелей, 1983) boşanmış bir karı-koca arasındaki hesaplaşmayı,[4] Siyah Gözler (Очи чёрные, 1987) İtalyan toplumunun yaşamın tadına vararak yaşama ilkesini,[5] Venedik Film Festivali'nde Altın Aslan kazanan Urga (У́рга — территория любви, 1991) ise Moğol bir besici ile Rus bir kamyon sürücüsü arasında gelişen dostluğu,[6] Anna 6-18 (Анна: от 6 до 18, 1993) yönetmenin kızı Anna ile yaptığı ve on iki yıllık bir zaman dilimini kapsayan söyleşileri,[7] Cannes Film Festivali'nde Jüri Özel Ödülü kazanan Güneş Yanığı (Утомлённые солнцем, 1994) kızı ve karısıyla sıradan bir yaşamı olan emekli bir albayın evine karısının eski erkek arkadaşının konuk gelmesiyle ailenin düzeninin altüst olmasını,[8] ve Sibirya Berberi (Сибирский цирюльник, 1997) ise 19. yüzyıl sonu Rusya'sına bir ağaç budama makinası satmaya gelen bir Amerikalının ve kızım diye tanıtarak yetkililere peşkeş çekmeye kalktığı bir genç kızın serüvenini konu edinir.[8]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ The Oxford history of world cinema. Oxford: Oxford University Press. 1996. ISBN 978-0198742425.
- ^ Rollberg 2008, s. 312.
- ^ a b Rollberg 2008, s. 450.
- ^ a b c Rollberg 2008, ss. 451-453.
- ^ Rollberg 2008, ss. 450-453.
- ^ Rollberg 2008, ss. 450-451.
- ^ Rollberg 2008, ss. 450-452.
- ^ a b Rollberg 2008, s. 453.
