Konfederasyon Maddeleri
| Konfederasyon Maddeleri | |
|---|---|
 Konfederasyon Maddeleri'nin ilk sayfası | |
| Oluşturulma | 15 Kasım 1777 |
| Onaylanma | 1 Mart 1781 |
| Konum | Ulusal Arşivler |
| Yazar(lar) | Kıtasal Kongre |
| İmzacılar | Kıtasal Kongre |
| Amaç | Amerika Birleşik Devletleri'nin ilk anayasası; 4 Mart 1789'da günümüzde yürürlükte olan Amerika Birleşik Devletleri Anayasası ile değiştirildi. |
Konfederasyon Maddeleri veya resmen Konfederasyon ve Sürekli Birlik Maddeleri Amerika Birleşik Devletleri'nin ilk anayasası olarak görev yapan On Üç Koloni arasında bir anlaşmaydı.
Şimdiki Amerika Birleşik Devletleri'nin doğu kıyısını oluşturan bölgede dizilmiş olan 13 İngiliz kolonisi 1776'da İngiltere'den bağımsızlıklarını ilan ettiler.[1] Savaş bir yandan sürerken, kendilerine Amerika Birleşik Devletleri adını veren, koloniler, onları bir ulus olarak biribirine bağlayan bir anlaşma kaleme aldılar.[1] "Konfederasyon ve Sürekli Birlik Maddeleri" denilen anlaşma 1777'de bir eyaletler Kongresi'nce kabul edildi ve Temmuz 1778'de resmen imzalandı.[1] Maddeler, 13. eyalet olan Maryland tarafından 1 Mart 1781'de onaylanınca bağlayıcı hale geldi.[1]
Güçlü bir merkezi hükümete karşı beslenen husumet, Anayasa'ya karşı çıkanların kuşkularından sadece bir tanesiydi. Konfederasyon Maddeleri, eyaletlerin kendi bağımsızlıklarını ve egemenleklerini korumak istediği için eyaletler arasında gevşek bir bağlantı kurdu ve çok sınırlı gücü olan bir federal hükümet oluşturdu.[1] Savunma, kamu maliyesi ve ticaret gibi yaşamsal konularda federal hükümetin yetkisi eyalet yasama organlarının insafına bırakıldı.[1] Konfederasyon Maddelerine göre, kağıt üzerinde, ulusal hükümetin önemli yetkileri vardı; fakat uygulamada, eyaletler bunları hiçe saydığı için hiçbir değerleri kalmıyordu.[2]
Kuzeybatı Toprakları[değiştir | kaynağı değiştir]
Konfederasyon Maddeleri bir çözüm yolu sağladı. Maddeler uyarınca, Kuzeybatı Arazisi (İngilizce: Northwest Territory) başlangıçta, 1787 tarihli Kuzeybatı Bildirisi ile öngörülen sınırlı bir kendi kendini yönetme sistemi altında, Konfederasyon Kongresi tarafından atanan bir vali ve yargıçların yönettiği tek bir bölge olarak düzenlenecekti. Bu topraklar, oy kullanma yaşına gelmiş 5.000 özgür erkek nüfusu oluşunca, çift meclisli bir yasama organı kurmaya hak kazanacak ve alt meclis üyelerini kendisi seçecekti. O zaman ayrıca, Konfederasyon Kongresi'ne de oy kullanma hakkı bulunmayan bir temsilci gönderebilecekti.
Yeni siyaset, kolonilerin anavatanın çıkarları için varolduğu ve siyasal açıdan bağımlı ve toplumsal açıdan ikinci sınıf sayıldığı yolundaki alışılagelmiş kavramı reddediyordu. Kolonilerin ulusun bir uzantısı sayıldıkları ve eşitlikten kaynaklanan kazanımlara da bir ayrıcalık değil bir hak olarak sahip bulundukları yolundaki ilke bu doktrinin yerine geçmişti. Kuzeybatı Bildirisi'nin bu aydınlatıcı hükümleri, Amerika'nın kamu arazisi siyasetinin temelini oluşturdu.
Konfederasyon Maddeleri'nin tasarlanması[değiştir | kaynağı değiştir]
Fransa'da elçilik yapan Thomas Jefferson ve Büyük Britanya'da aynı görevi yapan John Adams'ın katılmadığı konferansa, Massachusetts'ten Rufus King ve Elbridge Jerry, Connecticut'tan Roger Sherman ve daha toplantının yapılmasını önermiş olan Alexander Hamilton ile birlikte 55 temsilci bulunuyordu.[3]
Philadelphia'da toplanan XVIII. yüzyılın devlet adamları, Montesquieu'nün siyasette güç dengesi kavramını benimsemiş kişilerdi.[3] Bu ilke, koloni deneyimi ile destekleniyor ve Locke'un, Temsilcilerin çoğu tarafından bilinen yazılarından güç alıyordu.[3] Bu etkiler, eşit ve uyumlu çalışan üç hükümet organı kurulması gerektiği inancına yol açtı.[3] Yasama, yürütme ve yargı güçleri, hiçbirinin hiçbir zaman denetimi ele geçiremeyeceği kadar uyumlu bir denge içinde olmalıydı.[3] Temsilciler, yasama organının, kolonilerdeki ve Büyük Britanya Parlamentosu'ndaki gibi çift meclisli olması üzerinde anlaştılar.[3]
Toplantıda, yukarıda belirtilen konular üzerinde oybirliği vardı. Bunların yaşama geçirilmesi konusunda ise çok farklı görüşler ortaya çıktı. Sözgelimi, New Jersey gibi küçük eyaletlerin Temsilcileri, ulusal hükümetteki etkilerini azaltacağı gerekçesiyle, temsil edilme hakkını nüfus oranına değil, eyalet olmaya dayandırması gerektiğini savundular. Öte yandan, Virginia gibi büyük eyaletlerin Temsilcileri, nüfus oranına dayalı temsil hakkını desteklediler. Sonunda, küçük eyaletler galip çıkarak, Konfederasyon Maddeleri, federal gücü, her eyalete eşit olarak dağıttı.
Maddelerin onaylanması[değiştir | kaynağı değiştir]
| Durum | Tarih | |
|---|---|---|
| 1 |  Virginia
|
16 Aralık 1777 |
| 2 |  Güney Karolina
|
5 Şubat 1778 |
| 3 |  New York
|
6 Şubat 1778 |
| 4 |  Rhode Island
|
9 Şubat 1778 |
| 5 |  Connecticut
|
12 Şubat 1778 |
| 6 |  Georgia
|
26 Şubat 1778 |
| 7 |  New Hampshire
|
4 Mart 1778 |
| 8 |  Pensilvanya
|
5 Mart 1778 |
| 9 |  Massachusetts
|
10 Mart 1778 |
| 10 |  Kuzey Karolina
|
5 Nisan 1778 |
| 11 |  New Jersey
|
19 Kasım 1778 |
| 12 |  Delaware
|
1 Şubat 1779 |
| 13 | .svg){kind=small} Maryland
|
2 Şubat 1781 |
Konfederasyon Maddeleri'nin yarattığı kaos (1781-1789)[değiştir | kaynağı değiştir]
1781'de Konfederasyon Maddeleri'nin kabulü ile yeni Anayasa'nın kaleme alınışı arasında geçen yıllar bir zayıflık, çekişme ve karışıklık dönemi oldu.[4] Konfederasyon Maddeleri'nde, yasaları uygulayacak bir yürütme organına ve onları yorumlayacak bir ulusal mahkeme sistemine ilişkin hükümlere yer verilmemişti.[4] Bir yasama Kongresi ulusal hükümetin tek organıydı; fakat, eyaletleri istemedikleri şeyleri yapmaya zorlayacak hiçbir gücü yoktu.[4] Kuramsal olarak, savaş ilan edebilir ve bir ordu kurabilirdi; ancak, kararlaştıracağı sayıda kişiyi silah altına almaya ya da onları desteklemek için gerekli silah ve gereçleri sağlamaya hiçbir eyaleti zorlayamazdı.[4]
Faaliyetlerine para sağlamak için eyaletlere başvurmak zorundaydı; ama, eyaletleri federal bütçeye gerekli katkıyı yapmadıkları için cezalandıramazdı.[4] Vergilendirmenin ve gümrük tarifelerinin denetimi eyaletlere bırakılmıştı ve her eyalet kendi parasını basabilirdi.[4] Eyaletler arasındaki anlaşmazlıklarda Kongre, arabulucu ve yargıç rolünü üstlense de, eyaletlere kararlarının kabul ettirme yetkisi yoktu.[4]
Konfederasyon Maddeleri'nin sonucu tam bir kargaşaydı: Vergi toplama gücü olmayan federal hükümet aldığı borçları ödeyemediği için battı.[4] 13 eyaletten 7'si, Bağımsızlık Savaşı gazilerinin maaşlarını ödeyebilmek ve eyaletlerindeki küçük çiftçilerin borçlarını karşılayabilmek amacıyla para basmaya başladılar.[4]
Shays Ayaklanması (1786-87)[değiştir | kaynağı değiştir]
Buna karşın, Massachusetts yasama organı çok sıkı bir para denetimi ve yüksek vergiler uyguladı; bu da, eski bir Devrim Savaşı yüzbaşısı olan Daniel Shays'ın önderliğinde küçük bir çiftçiler ordusu kurulmasına yol açtı.[5] Kongre binasını teslim almak için harekete geçen Shays ve diğerleri, icra işlemlerinin durdurulmasını ve ipoteklerin kaldırılmasını istediler.[5]
Çiftçilerle tüccarlar, alacaklılarla borçlular ve eyaletlerin kendi aralarındaki iç ayrılıklar giderek şiddetleniyordu.[6] Çiftçilerin çaresizlik içinde gerçekleştirdiği 1786 Shay Ayaklanması'nın daha yeni bastırılmış olduğu ve henüz belleklerde canlı kaldığı günlerde, George Washington şu uyarıda bulundu: "Her eyalet, bir kıvılcımın ateşleyebileceği yanıcı maddelerle dolu."[6]
Dış politikada sorunlar[değiştir | kaynağı değiştir]
Politikasını askeri güçle destekleyemeyen zayıf bir merkezi hükümet, kaçınılmaz olarak dış ilişkilerinde de zorlanıyordu.[7] İngilizler, 1783 tarihli barış antlaşmasında söz verdikleri halde, yeni ulusun Kuzeybatı Arazisi'ndaki kalelerinde ve ticaret merkezlerinde bulundurdukları askerlerini çekmeyi reddediyorlardı.[7] Bunun dışında, İngiliz ve İspanyol subayları, Amerikalı yerleşimcilere saldırmaları için çeşitli Kızılderili kabilelerine silah sağlıyorlardı.[7] Florida ve Louisiana ile Mississippi Nehri'nin batısındaki tüm toprakları denetimleri altında bulunduran İspanyollar ayrıca Batılı çiftçilerin ürünlerini göndermek için New Orleans limanını kullanmalarına da izin vermiyorlardı.[7]
Konfederasyon Maddeleri'nin değişimi[değiştir | kaynağı değiştir]
Kurucu Meclis, sadece Konfederasyon Maddeleri'ni değiştirmekle görevlendirilmişti; fakat, Madison'un sonradan yazdığı gibi, "ülkelerine büyük güveni olan" Temsilciler, Maddeler'i bir kenara atıp tümüyle yeni bir hükümet yapısı kurmaya giriştiler.[7]
Kaynakça[değiştir | kaynağı değiştir]
Kullanılan kaynaklar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Bowling, Kenneth (1999). Inventing Congress : origins and establishment of the First Federal Congress. Athens, Ohio: Published for the United States Capitol Historical Society by Ohio University Press. ISBN 978-0821412718.
- Brown, Roger H. (1999). Redeeming the Republic: Federalists, taxation, and the origins of the Constitution (2. bas.). Baltimore: Johns Hopkins University Press. ISBN 9780801863554.
- Chadwick, Bruce (2004). George Washington's war: the forging of a Revolutionary leader and the American presidency. Naperville, Ill.: Sourcebooks. ISBN 9781402226106.
- Feinberg, Barbara Silberdick (2002). The Articles of Confederation: the first constitution of the United States. Brookfield, Conn.: Twenty-First Century Books. ISBN 9780761321149.
- Ferling, John E. (2003). A leap in the dark: the struggle to create the American republic. Oxford: Oxford University Press. ISBN 978-0195176001.
- Ferling, John (1997). John Adams: A Life. American Political Biography Press. ISBN 9780199752737.
- Greene, Jack (2000). A companion to the American Revolution. Malden, Mass.: Blackwell Publishers. ISBN 9781405116749.
- Hendrickson, David C. (2003). Peace pact: the lost world of the American founding. Lawrence: University Press of Kansas. ISBN 0700612378.
- Horgan, Lucille E. (2002). Forged in war: the Continental Congress and the origin of military supply and acquisition policy. Westport, Conn.: Greenwood Press. ISBN 9780313321610.
- Jensen, Merrill (1970). The Articles of confederation: an interpretation of the social-constitutional history of the American Revolution 1774-1781. Madison: University of Wisconsin Press. ISBN 9780299002046.
- Jensen, Merrill (1981). The new nation: a history of the United States during the Confederation, 1781-1789 (1. bas.). Boston: Northeastern University Press. ISBN 9780930350147.
- Jillson, Calvin C. (1994). Congressional dynamics: structure, coordination, and choice in the first American Congress, 1774-1789. Stanford, Kaliforniya: Stanford University Press. ISBN 9780804722933.
- Johnson, Norman (2012). Liberty, equality, power: a history of the American people. Avustralya: Wadsworth Cengage Learning. ISBN 9781111830861.
- Klos, Stanley L. (2004). President who?: forgotten founders. Carnegie, Pennsylvania: Published by Estoric.com. ISBN 0975262750.
- Maier, Pauline (2011). Ratification: the people debate the Constitution, 1787-1788 (1. bas.). New York: Simon & Schuster. ISBN 9780684868554.
- Main, Jackson Turner (1974). Political parties before the Constitution. New York: Institute of Early American History. ISBN 9780393007183.
- McDonald, Forrest (1985). Novus ordo seclorum: the intellectual origins of the Constitution. Lawrence, Kansas: University Press of Kansas. ISBN 0700603115.
- McLaughlin, Andrew C. (2001). A constitutional history of the United States. Safety Harbor, Florida: Simon Publications. ISBN 9781931313315.
- McNeese, Tim (2010). Revolutionary America, 1764-1789. New York: Chelsea House. ISBN 9781604133509.
- Morison, Samuel Eliot (1965). The Oxford history of the American people. Londra: Oxford University Press. ISBN 978-0195000306.
- Morris, Richard B. (1987). The forging of the Union, 1781-1789 (1. bas.). New York: Harper & Row. ISBN 978-0060914240.
- Nevins, Allan (1924). The American States During and After the Revolution, 1775-1789. Augustus Kelley Publications. ISBN 978-0678005101.
- Richards, Leonard L. (2002). Shays's Rebellion: the American Revolution's final battle. Philadelphia: University of Pennsylvania Press. ISBN 978-0812218701.
- Szatmary, David P. (1980). Shays' Rebellion: the making of an agrarian insurrection. Amherst: University of Massachusetts Press. ISBN 978-0870234194.
- Van Cleve, George (2017). We have not a government: the Articles of Confederation and the road to the Constitution. Chicago: University of Chicago Press. ISBN 9780226480503.
