FC Internazionale Milano
 | ||||
| Tam ad | Football Club Internazionale Milano | |||
|---|---|---|---|---|
| Takma ad |
I Nerazzurri (Mavi, Siyahlılar) La Beneamata Il Biscione (Natriks yılanları) | |||
| Renkler | Siyah-Mavi | |||
| Kuruluş | 9 Mart 1908 | |||
| Stadyum |
San Siro, Milano (Kapasite: 80.018) | |||
| Başkan |
 Steven Zhang | |||
| Teknik direktör |
 Antonio Conte | |||
| Lig | Serie A | |||
| 2019-20 | Serie A, 2. | |||
| Resmî site | inter.it | |||
|
| ||||
 Şu anki sezon | ||||
Football Club Internazionale Milano, kısaca Inter Milan (/ˌinternattsjoˈnaːle/) veya Inter şeklinde telaffuz edilir,[1] Milano kökenli İtalyan profesyonel futbol kulübüdür. 1908 yılında kurulmuş ve maçlarını 80,065 kişi kapasiteli San Siro'nda oynamaktadır.[2] Renkleri ise mavi ve siyahtır.
Mücadele ettikleri Serie A'yı şu ana dek 19 defa kazanan takım , bu sayıyla yalnızca rakibi Juventus'un gerisindedir. Coppa Italia'yı 7 defa müzesine götürmüştür. Aynı zamanda, iki turnuvanın galiplerinin karşılaştığı Supercoppa Italiana'yı da 5 kez kazanmıştır.[3]
Ayrıca Inter, sadece İtalya'da değil, Avrupa'daki ve kıtalararası turnuvalarda da kupa kazanmıştır. Şampiyonlar Ligi'ni ve UEFA Kupası'nı 3 kez, Kıtalararası Kupa'yı da 2 kez birincilikle tamamlamıştır.[3] Aynı zamanda, G-14 adı verilen, şubat 2008'de dağılmış, Avrupa'nın en büyük ve prestijli kulüplerinin oluşturduğu grubun da kurucu üyelerindendir. G-14, daha sonra Avrupa Kulüpler Birliği adı altında yeniden kurulmuş ve bu oluşumun da üyelerinden biri Inter olmuştur.[4]
Tarihçe[değiştir | kaynağı değiştir]
1908-1922 kuruluş yılları[değiştir | kaynağı değiştir]
Football Club Internazionale Milano, 9 Mart 1908 tarihinde, 1899 dan kurulmuş olan 'AC Milan' futbol takımındanndan kovulan 44 üyeyle birlikte kuruldu. Takımın renkleri günümüzde de kulübün geçerli renkleri olan altın, mavi ve siyahtı. Takımın tamamı İsviçreli ve İtalyan futbolculardan oluşuyordu ve bu nedenle de yabancı oyunculara açık bir takımdı.[5]
FC Internazionale Milano, I. Dünya Savaşı sırasında ölen antrenörleri Virgilio Fossati ile birlikte 1910 yılında ilk, Fossati'den yoksun olmalarına rağmen de 1920'de ikinci defa Scudetto kazandı.
1922-1960[değiştir | kaynağı değiştir]
1922'de Inter Serie A'da B Grubu'nda 11 puan toplayarak son sırada yer aldı.[5] Buna rağmen, Serie B'ye düşmemek için yapılan play-off maçını kazanıp tekrar ligde kaldı ve 1928 yılında da başlayan faşizm dönemiyle birlikte kulübün adı önce Milanese Unione Sportiva, daha sonra Ambrosiana SS Milano oldu.[5]
Süreç geride kaldıktan sonra, kulüp 1939 yılında oyuncuları Giuseppe Meazza'nın önderliğinde Coppa Italia'yı kazandı. Meazza'nın ismi, daha sonra da kulübün stadı olan Giuseppe Meazza Stadyumu'na verildi. 1940'ta ise, 1930 ve 1938'den sonra 5. Serie A şampiyonluğu Meazza'nın yokluğunda kazanıldı.
Bu başarıların ardından II. Dünya Savaşı başladı. Savaş boyunca yapılmayan ligler tekrar başladı ve Inter, şu an da geçerli olan FC Internazionale Milano ismini aldı. 1953 ve 1954 yıllarında, iki sene üst üste de Serie A'yı kazandı.
1960-1968 Grande Inter (Helenio Herrera dönemi)[değiştir | kaynağı değiştir]
Inter, üst üste gelen şampiyonluklarla tarihinin en iyi dönemine girdi ve Grande Inter (Muhteşem Inter) adıyla anılmaya başladı. Bu yıllarda takımın başına geçen Helenio Herrera ile üç kez Serie A'yı, iki kez de Avrupa Kupası'nı kazandı. Finallerden birinde İspanyol Real Madrid ile, diğerinde de kupayı daha önce iki kez kazanmış Benfica ile karşılaştı.[6]
1990-2004 Kriz dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]
1990'da başlayan 14 yıllık süreç Nerazzurri için hayal kırıklığıydı. AC Milan ve Juventus'un Avrupa'da yakaladıkları başarıları Inter yakalayamadı ve 1994 yılında da küme düşmekten 1 puan farkla kurtuldu. Kulübün bu dönemdeki başarıları ise 1991, 1994 ve 1998 yıllarında kazanılan üç UEFA Kupası'ydı.
1995'te Massimo Moratti'nin başkanlığa geçmesiyle, Inter, Christian Vieri, Hernan Crespo ve Ronaldo gibi birçok önemli transfere imza attı. Ayrıca, bu transferlere ödediği paralar ile de iki kez en yüksek transfer ücreti rekorunu kırdı.[7] Fakat yine de, bu yıllarda Inter, Serie A'yı kazanamadı.
Taraftarlar, zaman içinde, devam eden başarısız süreçten Moratti'yi sorumlu tutmaya başladılar. Özellikle, Moratti'nin teknik direktörleri Luigi Simoni'nin sözleşmesini sezon başında feshetmesi bir kriz oluşumuna sebep oldu.[5] Devam eden 1998-99 sezonunda da Inter ligi 8. sırada tamamlayarak Avrupa kupalarına gitme şansını 10 yıldan beri ilk defa yitirdi.
Ertesi sezon, Supercoppa Italiana'da da Lazio'ya karşı alınan yenilgiyle ikinci olan Inter, UEFA Şampiyonlar Ligi ön elemesinde de Helsingborgs IF'e yenilerek turnuvaya erken veda etti. Aynı zamanda ezeli rakiplere karşı da yenilgiler alındı.
2002'de ise, Inter, UEFA Kupası'nda yarı finale çıkmanın yanı sıra, ligin son haftasına kadar da Serie A'yı kazanma şansını da devam ettirdi. Lazio'yla yaptığı maçla birlikte, rakipleri Juventus'un ve Roma'nın maçları da büyük önem taşıyordu. Inter, son dakikada yediği iki golle şampiyonluğu kaçırırken, Juventus, Reggina'yla yaptığı maçı kazanarak şampiyon oldu.[5]
2003'te, mavi-siyahlılar, Scudetto ikincisi ve UEFA Şampiyonlar Ligi yarı finalisti oldu. Inter, ikisi de aynı stadda oynanan maçlarda, Milan'a yarı finalde 1-1'lik toplam skora rağmen deplasman golü kuralıyla elendi.
Yeni sezonda ise takım bazı değişikliklere uğradı. Teknik direktör Hector Cuper ve Hernan Crespo kısa sürede gönderildi. Takıma Adriano ve Dejan Stankovic gibi oyuncular getirildi.
Diriliş dönemi[değiştir | kaynağı değiştir]
15 Haziran 2005'te kazanılan Coppa Italia, Inter için diriliş döneminin başlangıcıydı.[5]Nerazzurri, aynı zamanda, Juventus'u da mağlup ederek Supercoppa Italia'yı da kazandı.
2005-2006 sezonunda ise, Inter, normal sıralamada birinci olmamasına rağmen (Juventus zirvedeydi), İtalya'da açığa çıkan şike skandalı kapsamında, AC Milan ve Juventus'tan silinen puanlarla Serie A'yı kazanmış oldu. 2006-2007 ve 2007-2008'de de İtalya'daki kulvarların çoğunda şampiyonluk kazanıldı. Yeni transferlerin yanı sıra, Hernan Crespo geri getirildi. Ezeli rakip Milan ise Şampiyonlar Ligi'ni kazandı.[6]
Başlamak üzere olan 2008-2009 sezonu öncesinde ise yönetim, Roberto Mancini'yi Liverpool maçı sonrası verdiği demeçler sonucu görevden aldı ve Jose Mourinho'yu teknik direktörlüğe getirdi. Bu seçim, Mourinho'yu da Serie A'daki tek yabancı teknik direktör yapmıştır.[8] Mourinho'nun gelişi altın çağ'ı başlatan adımdır.
Altın Çağ[değiştir | kaynağı değiştir]
Mourinho'nun gelmesiyle çok farklı bir takım kimliğine bürünen mavi-siyahlılar 2009-2010 sezonunda Serie A, Coppa Italia, UEFA Şampiyonlar Ligi ve FIFA Kulüpler Dünya Kupasını kazanarak katıldığı tüm kupaları müzesine götürmüştür. Şampiyonlar Ligi'ni kazandıktan sonra Mourinho kulüpten ayrılma isteğini belirtmiş ardından İspanya'nın güçlü ekibi Real Madrid'e gitmiştir. Mourinho'dan boşalan koltuğu ise Liverpool'un İspanyol teknik direktörü Rafael Benitez doldurmuştur. Ancak Rafael Benitez in Inter macerası çok kısa sürdü. Başkan Massimo Moratti radikal bir kararla ezeli rakibi AC Milan ın efsanevi oyuncusu ve aynı zamanda geçen yıl AC Milan ı da çalıştıran Leonardo Araújo yu takımın başına getirdi.
Oyuncular[değiştir | kaynağı değiştir]
Güncel kadro[değiştir | kaynağı değiştir]
- 22 Eylül 2021 itibarıyla
|
|
Kiralık gidenler
|
|
Teknik direktörler[değiştir | kaynağı değiştir]
Internazionale'da tarihi boyunca 57 teknik direktör görev yapmıştır. Bunlardan ilki Virgilio Fossati olurken, Helenio Herrera, takımda geçirdiği 9 yıllık süreyle Internazionale'da en uzun görev yapan teknik direktör unvanını taşımaktadır.
|
.svg){kind=small}
Başkanlar[değiştir | kaynağı değiştir]
Inter'ın tarihi boyunca tam 20 başkanı olmuştur. Bazıları onursal başkan kabul edilirken, bazıları da aynı zamanda kulübün sahibi olarak görev yapmıştır.[9]
|
|
|
Kulübün renkleri, amblemleri ve takma isimleri[değiştir | kaynağı değiştir]
Internazionale, tarihi boyunca mavi ve siyah renkleri çubuklu formasında kullanmıştır. Mavi gündüzü, siyah ise karanlığı temsil etmektedir.[10] Faşizm döneminde, kulübün adı değişmiş ve formalar da, beyaz renkli ve kırmızı haç şeklinde olan Milano bayrağını sembolize etmiştir. Başka renk değişikliği olmazken, Inter hâlen mavi-siyah formayı kullanmaktadır. Kırmızı-beyaz forma ise yalnızca deplasman forması formatında kullanılmıştır.
1908–1928
1963–1979
1998–2007
2007–2014
2014–2021
2021–
.png){kind=logo}
.svg)
.svg)
.svg){kind=logo}
Inter'in en ünlü takma adları ise mavi-siyahlılar anlamına gelen Nerazzurri ve natriks yılanı I Biscione'dir.[11] Yılan takma adının sebebi, Milano için tarihi bir değere sahip olmasıdır.
Rekabetler ve taraftar[değiştir | kaynağı değiştir]
Inter, yapılan anketlere göre, İtalya'nın en çok taraftara sahip olan ikinci kulübüdür.Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi; geçersiz isimler, ör. çok fazla (Bkz: Kaynak gösterme) Olay sonrası maç tatil edilmiş ve AC Milan hükmen galip sayılarak tur atlamıştır.
AC Milan'ın yanı sıra, Nerazzurrinin diğer ezeli rakipleri de, İtalya'da bulunan diğer güçlü ekipler olan Juventus, Roma olarak kabul edilmektedir.
Forma üreticileri ve sponsorları[değiştir | kaynağı değiştir]
| Yıl | Forma üreticisi | Forma sponsoru |
|---|---|---|
| 1979-1981 | Puma | |
| 1981/1982 | Inno-Hit | |
| 1982-1986 | Mecsport | Misura |
| 1986-1988 | Le Coq Sportif | |
| 1988-1991 | Uhlsport | |
| 1991/1992 | Umbro | FitGar |
| 1992-1995 | Fiorucci | |
| 1995-1998 | Pirelli | |
| 1998-2018 | Nike |
Başarıları[değiştir | kaynağı değiştir]
Ulusal[değiştir | kaynağı değiştir]
- Şampiyon (19): 1909-10; 1919-20; 1929-30; 1937-38; 1939-40; 1952-53; 1953-54; 1962-63; 1964-65; 1965-66; 1970-71; 1979-80; 1988-89; 2005-06; 2006-07; 2007-08; 2008-09; 2009-10; 2020-21
- İkinci (14): 1932-33; 1933-34; 1934-35; 1940-41; 1948-49; 1950-51; 1961-62; 1963-64; 1966-67; 1969-70; 1992-93; 2002-03; 2010-11, 2019-20
- Şampiyon (7): 1938-39; 1977-78; 1981-82; 2004-05; 2005-06; 2009-10; 2010-11
- İkinci (6): 1958-59; 1964-65; 1976-77; 1999-00; 2006-07; 2007-08
- Şampiyon (5): 1989; 2005; 2006; 2008; 2010
- İkinci (4): 2000; 2007; 2009; 2011
Uluslararası[değiştir | kaynağı değiştir]
Aşağıdaki şampiyonluklar yalnızca UEFA ve FIFA tarafından düzenlenen turnuvalara aittir. Hazırlık turnuvaları ve özel kupalar listeye dahil değildir.
Avrupa[değiştir | kaynağı değiştir]
UEFA Şampiyonlar Ligi (eski Şampiyon Kulüpler Kupası):
- Şampiyon (3): 1963-64, 1964-65, 2009-10
- Şampiyon (3): 1990-91, 1993-94, 1997-98
- İkinci (1): 1932-33
Dünya çapı[değiştir | kaynağı değiştir]
- Şampiyon (2): 1964, 1965
- Şampiyon (1): 2010
Notlar[değiştir | kaynağı değiştir]
- ^ Inter Milan ismi sadece İngilizce'nin ana dil veya ikinci dil olduğu bölgelerde kullanılır. İtalyanca konuşulan bölgelerde diğer isimler geçerlidir.
- ^ SkySports.com - FC Internazionale Milano'ın kulüp sayfası (Ağustos 2007'de erişildi.)
- ^ a b Inter.It - Kulübün kazandığı kupalar. (1 Ağustos 2008'de erişildi.)
- ^ UEFA.com 27 Ocak 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.'da bulunan ECA'nın kuruluş haberi (Temmuz 2008'de erişildi.)
- ^ a b c d e f FC Internazionale Milano Storia
- ^ a b Şampiyonlar Ligi Finalleri 17 Ocak 2010 tarihinde WebCite sitesinde arşivlendi (Ağustos 2008'de erişildi.)
- ^ Midfield Dynamo Football Site - Record Transfer Fees
- ^ José Mourinho all'Inter 5 Haziran 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İtalyanca) 2 Haziran 2008'de erişildi.
- ^ Inter.it Tutti'i Presidenti.
- ^ ViviMilano.it 4 Aralık 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Haziran 2008)
- ^ Inter vs. Milan - Footballderbies.com 13 Eylül 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (Temmuz 2008'de erişildi.)
Dış bağlantılar[değiştir | kaynağı değiştir]
- Resmî site (İtalyanca) / (İngilizce) / (İspanyolca) / (Endonezce) / (Çince) / (Japonca)
- Facebook'ta FC Internazionale Milano
- Twitter'da FC Internazionale Milano
- Instagram'da FC Internazionale Milano
- UEFA.com'da Inter profili
- Transfermarkt.com.tr'de Inter profili
- Inter Haberleri
 |
Wikimedia Commons'ta FC Internazionale Milano ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır. |
